در اتصال صلب فلنجی، معمولا ورق انتهایی روی دو سر تیر در کارخانه جوش می‌شود و موقعیت پیچهای آن نیز روی ستون سوراخ کاری می‌شود و به همین دلیل اجرای ساده تری دارد و تنها مشکل ممکن است عدم انطباق سوراخ ورق انتهایی تیر در مقابل سوراخ بال ستون باشد که در عموم اتصالات پیچی نیز مطرح است.
اما اتصال صلب با ورق زیر سری و روسری پیچ شده به این صورت است که باید جوش نفوذی ورق فوقانی و تحتانی با توجه به ارتفاع تیر، در کارخانه روی بال ستون صورت گیرد و ورقها جهت اتصال به بال تیر در کارگاه، باید در کارخانه سوراخ کاری شوند، تیر نیز با طول کامل در کارخانه ساخته می شود و روی بال آن سوراخ های اتصال به ورق زیر سری و روسری تعبیه می شود. جا زدن این تیر در کارگاه بین دو ورق جوش شده به بال ستون کار دشواری است و در صورت زیاد بودن خطای ساخت یا نصب مسایل متعددی را پیش می آورد.
البته لازم به ذکر است که اتصال BFP نسبت به اتصال فلنج انتهایی عملکرد بهتری تحت بار های لرزه ای دارد، زیرا پیچهای با عملکرد اصطکاکی اتصال BFP تحت برش خالص هستند اما پیچهای اصطکاکی اتصال فلنجی علاوه بر برش تحت کشش ناشی از خمش نیز هستند که این کشش نیروی پیش تنیدگی موثر و در نتیجه مقاومت برشی پیچها در طی زلزله را کاهش می دهد و لغزش اتصال در اتصال فلنجی سریعتر رخ میدهد.
محمد طالبی
