ساختمان های زیادی به دلایل مختلف آتشسوزی را تجربه میکنند. مشاهدات نشان میدهد بسیاری از آنها که همچنان پایدار ماندهاند با اصلاح ظاهر سازه به کاربری خود ادامه میدهند

سازه های حرارت دیده، هنگامی که تحت بارگذاری لرزهای قرار میگیرند، در برش پایهی مشخص، تغییر مکان بیشتری نسبت به سازههایی دارند که پیش از زلزله، هیچگونه تجربه ای از آتش سوزی ندارند

مطالعات  نشان میدهد که حریق از دو طریق بر ظرفیت سازهای یک ساختمان اثر میگذارد:

۱٫قرار گرفتن طولانیمدت اجزای سازه یا جزءسیستم ها در درجه حرارتهای بالا، مشخصات مکانیکی آنها را کاهش داده و بنابراین منجر به کاهش ظرفیت کل سازه میگردد، 

۲٫قرارگرفتن در درجه حرارتهای بالا سبب ایجاد نیروهای داخلی )به دلیل جلوگیری از انبساط حرارتی( یا تغییر شکلهای محوری در اعضای سازه )به دلیل کرنش های پلاستیک، خیز یا کمانش( شده که بر ناپایداری کلی سازه اثر میگذارد

. تمامی تحلیل های انجام شده نشان میدهد که نیروهای به وجود آمده به دلیل جلوگیری از انبساط حرارتی میتواند تأثیر بسیار زیادی در عملکرد یک ستون فولادی در شرایط آتشسوزی داشته باشد؛ بنابراین نیروی محوری کل را باید برآیندی از نیروهای به وجود آمده از بارگذاری ثقلی قاب و نیروهای حاصل از جلوگیری از انبساط حرارتی در نظر گرفت و چشم پوشی از چنین نیرویی منجر به طراحی های غیرقابل اعتماد خواهد شد

. مشاهده شده است که فولادهای نرمه و فولادهای پر مقاومت، برای درجه حرارتهای بالای ،۶۰۰ درجه سانتی گراد قابلیت بازیابی حداقل ۷۵درصد مشخصات مکانیکی خود را دارند و این در حالی است که مقاومت تسلیم برای فولادهای گرم نورد شده یا سردنورد شده برای درجه حرارتهای بالای ۱۰۰۰ درجه سانتیگراد تا ۴۰درصد کاهش مییابد

در بهسازی سازه هایی که دچار حریق و آتش سوزی شده اند آنچه پیش از همه اهمیت دارد به دست آوردن مشخصات مکانیکی فولاد حرارت دیده پس از سرد شدن از طریق روابط تجربی یا نمونه برداری و انجام آزمایش است. در فرآیند آتش سوزی ساختمان بسیاری تیرها دچار خیز زیاد شده اندو ممکن است ستون ها نیز تغییرمکان های ماندگاری را تجربه کنند که هیچ یک به دلیل افزایش نیرو نبوده و صرفا به دلیل کاهش تنش تسلیم فولاد هنگام حرارت دیدن بوده است