قبلا در خصوص نحوه محاسبه دوره تناوب سازه های دارای دیوار حائل مطلبی در سایت منتشر شد، مطلب ذیل تکمیل کننده محتوای قبلی و ارائه راهکاری نرم افزاری در این خصوص می باشد.
دوره تناوب سازه با دیوار حائل
در بند ۳-۳-۵-۹ استاندارد ۲۸۰۰ نحوه محاسبه نیروی زلزله در ساختمانهایی که دارای دو نوع سیستم مقاوم در ارتفاع می باشند ذکر شده است. در کاربرد حالت خاص این بند که مربوط به سازه هایی می شود که قسمت تحتانی آنها سختی بسیار بیشتری از قسمت فوقانی دارد ملاحظات زیر در نظر گرفته می شود:
• دو مدل سازی مجزا یکی برای کل سازه و دیگری برای قسمت فوقانی با تکیه گاههای گیردار ساخته می شود. دوره تناوب های مدلها در هر یک از جهات اصلی ساختمان نباید بیش از ۱۰٪ با هم تفاوت داشته باشند.
• کنترل سختی جانبی طبقات طبق بند الف حالت خاص نیز بایستی انجام گیرد.
• بجای ساختن مدل سازه تحتانی به همراه عکس العمل های تکیه گاهی سازه فوقانی می توان در مدل کلی سازه دو نوع زلزله استاتیکی مربوط به سازه های فوقانی و تحتانی را تعریف نمود. در تعریف هر یک از این زلزله ها تراز بالا و پایین همان سازه بعنوان ترازهای فوقانی و تحتانی بارگذاری زلزله لحاظ می گردد. ضریب زلزله مورد نظر برای هر یک از این زلزله ها با در نظر گرفتن ارتفاع و مشخصات همان جزء به تنهایی محاسبه می شود. در ترکیبات بارگذاری حاوی نیروی زلزله هر دو زلزله معرفی شده وارد می شوند و ضریب زلزله سازه فوقانی در مقدار نسبت ضرایب رفتار سازه فوقانی به تحتانی طبق بند ۳-۳-۵-۹-۱ استاندارد ۲۸۰۰- ضرب می شود. این مدلسازی به منظور تعیین نیروهای داخلی سازه تحتانی و فونداسیون انجام می شود و تحلیل و طراحی سازه فوقانی در مدل دیگری بصورت مجزا انجام می گردد.
در صورت وجود شرایط فوق برای تعیین درز انقطاع سازه می توان درز انقطاع سازه فوقانی را بدون در نظر گرفتن سازه تحتانی محاسبه نمود و سپس آن را به میزان ۷۰٪ تغییر مکان جانبی غیر خطی محل اتصال سازه فوقانی و تحتانی در مدل کلی سازه افزایش داد. برای تعیین درز انقطاع سازه فوقانی تعداد طبقات همین سازه معیار می باشد.
