در سازه‌های فولادی از سختی کاهش یافته فقط بایستی برای تعیین مقاومت‌های مورد نیاز اعضا استفاده نمود و در کنترل جابجایی، دوره تناب و کنترل خیز اجزا نبایستی از آن استفاده شود.
در سازه‌های بتنی برای تعیین دوره تناوب بایستی از سختی کاهش نیافته اعضا استفاده نمود. به این منظور ضریب سختی تیرها و ستون‌ها ۱٫۵ برابر شده به ترتیب برای تیرها و ستون‌ها و دیوارها از ضرایب ۰٫۵ و ۱٫۰ و ۱٫۰ استفاده می‌شود. ضریب ۰٫۵ برای در نظر گرفتن اثر ترک خوردگی تحت بارهای سرویس است. این مورد در بند ۳-۳-۳-۳ استاندارد ۲۸۰۰ گفته شده است. طبق بند ۳-۵-۵ استاندارد ۲۸۰۰ برای کنترل جابجایی این سازه‌ها بایستی از ضرایب ترک خوردگی ۰٫۳۵ و ۰٫۷ برای تیرها و ستون‌ها و ۰٫۳۵ یا ۰٫۷ برای دیوارها (بسته به میزان ترک خوردگی آنها) استففاده نمود.
