ضریب ترک‌خوردگی دال‌ها در سیستم تیر و دال
مطابق ضوابط آیین‌نامه ACI 318-19، ضریب ترک‌خوردگی برای دال‌ها برابر 0.25 پیشنهاد شده است. اما این ضریب را آیین‌نامه برای دال‌های تخت (فاقد تیر) تحت عنوان Flat Plates and Flat Slab بیان می‌کند. بنابراین به نظر می‌رسد برای سیستم تیر و دال این ضریب منطقی نباشد.
پارامتر بسیار مهم در این بخش ضریب αfm است که برابر متوسط نسبت سختی تیرها به دال در چشمه موردبررسی خواهد بود. آیین‌نامه ACI 318-19 از این ضریب برای محاسبه حداقل ضخامت دال استفاده می‌کند. بنابراین کاملاً واضح است که این ضریب ارتباط مستقیم با میزان ترک‌خوردگی دال دارد.
برای این منظور، یک مقایسه بسیار ساده در یک مدل کاملاً منظم ازنظر تعداد دهانه و فواصل آن‌ها مورد ارزیابی قرار داده شد.همان‌طور که از شکل ضمیمه واضح است، برای αfm>2.0 ضریب ترک‌خوردگی تقریباً به مقدار 0.35 مجانب می‌شود و برای مقادیر کمتر این ضریب نیز کاهش می‌یابد! و در حالتی که این ضریب تقریباً کمتر از 0.2 باشد، همان صحبت آیین‌نامه یعنی دال تخت صادق است و ضریب ترک‌خوردگی تقریباً 0.25 مناسب است.
بنابراین می‌توان نتیجه گرفت که در سیستم‌های تیر –دال چنانچه تیرها دارای سختی مناسب باشند، منطقی است از ضریب بالاتر برای ترک‌خوردگی استفاده شود (مثلاً همان 0.35). البته ذکر این نکته بسیار مهم است که نتایج بیان شده در این پست نیاز به تحقیقات کامل‌تر دارد، اما مشخصاً تعریف جدیدی را بیان می‌کند.
منبع: کانال مهندس سلطان آبادی
