ستونها و تیرها به نوعی اعضای میله ای محسوب میشوند؛ یعنی اعضایی که یکی از ابعاد آن از دو بعد دیگر به مقدار قابل توجهی بزرگتر است. بر اساس بند ۹-۱۳-۵-۱ از مبحث نهم در اعضای میله ای ساده نسبت طول به بعد بزرگ مقطع بیش از ۴ و در اعضای میله ای پیوسته بیش از ۲٫۵ است. ستونهای بتنی اکثراً شامل حالت دوم هستند و طبعاً لازم است که نسبت طول ستون به بعد بزرگتر ستون از ۲٫۵ بیشتر گردد. در غیر این صورت عضو شامل ضوابط اعضای میله ای نخواهد بود. به این ترتیب لازم است در انتخاب ابعاد مقطع ،دقت کنیم که بعد بزرگتر از ۴۰ درصد ارتفاع طبقه بیشتر نگردد.
نکته ی دوم این که مطابق ضوابط فصل ۲۳ از مبحث نهم مقررات ملی ساختمان ، محدودیتهایی برای ابعاد اجزای مختلف سازه در حدود شکلپذیری متوسط و ویژه باید لحاظ گردد. برای حد شکلپذیری متوسط ، مطابق ضابطه بند ۹-۲۳-۳-۲-۱ برای اعضای تحت اثر مشترک فشار و خمش لازم است که نسبت بعد کوچکتر مقطع به بعد بزرگتر آن از سه دهم بیشتر گردد. عرض مقطع باید حداقل ۲۵۰ میلیمتر باشد. برای حد شکلپذیری ویژه این نسبت مطابق بند ۹-۲۳-۴-۲-۱ برابر چهاردهم و حداقل بعد برابر ۳۰۰ میلیمتر است.
