استفاده از قاب خمشی “معمولی” که در عمده موارد ممنوع است (یادداشت ۱ از صفحه ۳۵ استاندارد ۲۸۰۰ را ببینید).
متوسط یا ویژه؟
در برخی موارد “الزام ” به استفاده از ویژه داریم. مثلا:
۱- بیمارستانهایی که در مناطق با لرزه خیزی خیلی زیاد ساخته می شوند (بند ۳-۳-۵-۳ استاندارد ۲۸۰۰)
۲- فابهای خمشی بتنی بلند تر از ۳۵ متر (جدول صفحه ۳۴ استاندارد ۲۸۰۰)
۳- قابهای خمشی فولادی بلندتر از ۵۰ متر (جدول صفحه ۳۴ استاندارد ۲۸۰۰)
در بقیه موارد هم متوسط مجاز است و هم ویژه مثلا یک سازه قاب خمشی ۷ طبقه بتنی را در نظر بگیرید. شما هم میتوانید از سیستم ویژه استفاده کنید و هم متوسط
در این موارد که هر دو سیستم متوسط و ویژه مجاز هستند، از کدامیک استفاده کنیم؟
معمولا مهندسین در این موارد از متوسط استفاده می کنند.
گرچه در صورت استفاده از ویژه می توان ضریب زلزله را کاهش داد ولی سازه های ویژه محدودیتهای زیادی دارند که این محدودیتها می تواند منجر به غیر اقتصادی شدن سازه شود.
ازجمله
۱- افزایش قابل توجه حجم آرماتورهای عرضی در تیرها و ستونها (ص ۵۱۱، ۵۱۴، ۵۱۶ و ۵۱۷ و ۵۱۹ جزوه ایتبس)
۲- الزام به وصله میلگردها در وسط اعضا (ص ۵۱۲ و ۵۲۲ جزوه ایتبس)
۳- رعایت ضابطه تیر ضعیف- ستون قوی (ص ۵۲۵ جزوه)
۴- رعایت ضابطه برش گره اتصال (ص ۵۲۷ جزوه ایتبس)
۵- افزایش سایز ستونها جهت رعایت محدودیت مهار میلگردهای طولی تیرها ( ص ۵۲۳ . ۵۲۴ جزوه ایتبس)
۶- سخت گیری آیین نامه در مورد فشردگی لرزه ای برای اعضای سازه های فولادی ویژه که منجر به افزایش ضخامت اجزای تشکیل دهنده میشود.
